(SP (sin trad.), H (L)),
apazeatu ( VocBN
).
Apaciguar(se), aplacar(se), amansar(se).
"Apaiser"
H.
"Apaiser, s'apaiser, se calmer, apaisé, calmé"
VocBN. v. apaisatu, eztitu, ematu,
fazegatu.
.
Haren interzesioneaz hire hirá aphazega eta amatiga dadinzát.
Lç
Ins
A, 6v.
Eta haren gogarako Sakrifizioren ofrendatzez haren hiraren aphazegatzeko.
Ib. C, 2v.
Eta hala aphazegatu ukhan du Iainkoaren hirá.
Ib. C, 5v.
Bere gosea eta egarsua bertzela ezin apazegatuz.
SP Imit IV 14, 1 (Ip ematüz, Ol ezin ito).
Eta uste izan banu hostiek apazegatuko zintuztela, ofrituko narozkitzun.
Gç 47.
O Jainkoa, bekhatuez ofensatzen eta penitentziaz aphazegatzen zarena.
Ib. 55.
Jauna, haiñ tromenta kruelak / Naute bethi erdiratzen! / Arren, beraz lagun zakizkit / Haukien aphazegatzen.
Ib. 107.
Eskribanoak jende xehea apazegaturik.
He Act 19, 35.
Punimendu hark aphazegatu zuen Jainkoa.
Lg I 193.
Iroien eta maradikzionen lekhütan, behar da aplikatü othoitzari, Jinkuaren kolera apazea dadin.
CatLan 160.
Eta apazegatzera Jainkoaren kolera egiazko kontritzione baten bidez.
Jaur 135.
Eztüzia, otian, nahi / zure bihotza ümiliatü / eta ürgüillü handi hori / orai apazeatü?
StaGen.
(ap. DRA)
Agian azkenean atsoa, unhaturik, aphazegatuko zelakoan.
Elzb PAd 41.
Parisiano hek apazegatu bide ziren.
Elsb Fram 135.
Berak eman othe dio bihotzean, zorionaren nahia eta gutizia, sekulan aphazegatua eta sasiatua ez izaiteko?
Lap 43 (V 23).
Garraiatzen ditu berekin nahikunde, gutizia, behar, pentsamendu, mundu hunek sasia eta aphezega [sic] ez detzazkenak.
Ib. 402 (V 183).
Jainkoaren adoratzeko, haren apazeatzeko, hari eskerren emaiteko, hari grazien galdegiteko.
CatJauf 113.