1.
(Lar, Añ, H);
timoin (Hb, H). (Sust.)."Timón del navío"Lar.
azpiadiera-1.1
+ timuin, tinboi, tinbo (Lh), dimu (S ap. Lrq; Foix ap. Lh).Timón (del carro, del arado)."/dĩmũ [oxítona]/, timon de charrette"Lrq.
v. endaitz. Yartzera badoa timoiñ muturrean. Gy 179.
Timoia karrosakoa hautsirik. ElsbFram 88.
Karrosako tinboia. Ib. 90.
Fama dan ainbesteko / beiarik badute, / timoi gabe isatsetik / ibilliko dute. Ud 155.
Gehiago zena, karga nausitu zaitakan, eta, timuina han harat kargaturik, doidoa kargapetik baztertu ninduan.GH 1955, 55.
Kurtereari lotzen zaio gurdi-pertika; baita ere golde-timoia. GarmEskL I 124.
sense-2
2.timoin, timuin. (Adv.). Firmemente. Bati galde, galde bertzeari, eta denek timoin ukatzen. ZerbArtho 205.
Españolek, hek zutela bakarrik Bidasoan arrantzan aitzeko dretxoa, timuin atxikitzen zuten. LarzGH 1936, 399.
azpisarrera-1
TIMOI-GILTZA.
"Dimu-giltz (S-saug), cheville de timon" Lh.