1.
(L, BN; Dv);
lagungin (V).
Ref: A (lagunkin, lagungin); Lh.
"Qui aime la compagnie; bon compagnon, sociable"Dv.
"Sociable, buen compañero, simpático"A.
"Lagungin (Vc), simpático"Ib.Cf. ez-lagunkin. [Gizona] lagunkina baitzen aitzinean, horra orai berekoi jarria. JEBur 132.
Ura bezelako adiskide maitagarri, lagungin, eskertsu. AEEs 1916, 307.
Berau [...] beti bezelako [...] otzana, aldarte onekoa ta lagungina dator. AArdi 30.
Edalea lagunkina dela, alegera, gozoa, [...] da orotan fama. JEMed 147.
Gizon plaxenta, alegera eta lagunkina. LfELit 251.
Mutil on, prestu eta lagunkin hartaz oroitzean. ZerbAzk 116.
Lagun guziengana [...] begitarte oneko ta lagunkin (sinpatiko) bear dute izan. ZArg 1958, 97.
Gazte zelarik lagunkin maitagarria izan dela ez dugu dudarik. "Un compagnon aimant et aimable".ArdoySFran 293.
v. tbn.
GH 1921, 439. Herr 20-11-1958, 4.
sense-2
2.lagungin. (Buen, mal, etc.) compañero. [Zaldiak] eginik ai! ta entzun ez, / burugin onak, lagungin txarrak / dirautsa [asto] orri destañez: / Asto ta asto!ZavFab,
RIEV 1907, 541 (ref. a un caballo egoísta que niega su ayuda a un burro).
Itanduten deutsu ezkondu gura daben batek ea ain lekutako neskatillea ona bada, modu onekoa, egillea eta beargina (lagungin ona). ZavSerm II 85s.