1.
(L, BN; Dv),
lagungin (V).
Ref: A (lagunkin, lagungin); Lh.
"Qui aime la compagnie; bon compagnon, sociable"
Dv.
"Sociable, buen compañero, simpático"
A.
"
Lagungin (Vc), simpático"
Ib.
Cf. ez-lagunkin.
[Gizona] lagunkina baitzen aitzinean, horra orai berekoi jarria.
JE Bur 132.
Ura bezelako adiskide maitagarri, lagungin, eskertsu.
A EEs
1916, 307.
Berau [...] beti bezelako [...] otzana, aldarte onekoa ta lagungina dator.
A Ardi 30.
Edalea lagunkina dela, alegera, gozoa, [...] da orotan fama.
JE Med 147.
Gizon plaxenta, alegera eta lagunkina.
Lf ELit 251.
Mutil on, prestu eta lagunkin hartaz oroitzean.
Zerb Azk 116.
Lagun guziengana [...] begitarte oneko ta lagunkin (sinpatiko) bear dute izan.
ZArg 1958, 97.
Gazte zelarik lagunkin maitagarria izan dela ez dugu dudarik.
"Un compagnon aimant et aimable"
.
Ardoy SFran 293.
v. tbn.
GH 1921, 439. Herr 20-11-1958, 4.
2.
lagungin.
(Buen, mal, etc.) compañero.
[Zaldiak] eginik ai! ta entzun ez, / burugin onak, lagungin txarrak / dirautsa [asto] orri destañez: / Asto ta asto!
Zav Fab,
RIEV 1907, 541 (ref. a un caballo egoísta que niega su ayuda a un burro).
Itanduten deutsu ezkondu gura daben batek ea ain lekutako neskatillea ona bada, modu onekoa, egillea eta beargina (lagungin ona).
Zav Serm II 85s.