1. (L, BN; Dv), lagungin (V). Ref: A (lagunkin, lagungin); Lh.
"Qui aime la compagnie; bon compagnon, sociable" Dv. "Sociable, buen compañero, simpático" A. " Lagungin (Vc), simpático" Ib. Cf. ez-lagunkin.
[Gizona] lagunkina baitzen aitzinean, horra orai berekoi jarria. JE Bur 132. Ura bezelako adiskide maitagarri, lagungin, eskertsu. A EEs 1916, 307. Berau [...] beti bezelako [...] otzana, aldarte onekoa ta lagungina dator. A Ardi 30. Edalea lagunkina dela, alegera, gozoa, [...] da orotan fama. JE Med 147. Gizon plaxenta, alegera eta lagunkina. Lf ELit 251. Mutil on, prestu eta lagunkin hartaz oroitzean. Zerb Azk 116. Lagun guziengana [...] begitarte oneko ta lagunkin (sinpatiko) bear dute izan. ZArg 1958, 97. Gazte zelarik lagunkin maitagarria izan dela ez dugu dudarik. "Un compagnon aimant et aimable" . Ardoy SFran 293.
v. tbn. GH 1921, 439. Herr 20-11-1958, 4.

2. lagungin. (Buen, mal, etc.) compañero.
[Zaldiak] eginik ai! ta entzun ez, / burugin onak, lagungin txarrak / dirautsa [asto] orri destañez: / Asto ta asto! Zav Fab, RIEV 1907, 541 (ref. a un caballo egoísta que niega su ayuda a un burro). Itanduten deutsu ezkondu gura daben batek ea ain lekutako neskatillea ona bada, modu onekoa, egillea eta beargina (lagungin ona). Zav Serm II 85s.