1.
(B ap. GteErd
; Lar);
erraite. Palabras, dicho, lo que se dice."Aforismo, errate askiduna"Lar.
"Ori errate aundia bada emen (B), ori esateko oitura aundia da emen (AN-gip)"GteErd 24.
v. esate. [Bekhatu orijinalaz] da korrunpitua arimá, baieta gizona guzia, eta hartarik prozeditzen da pensatze, erraite eta egite gaixto guzia. LçABC I 5v.
Baldin erraite hura, etsai fama hura eta eskandalua iraungitzen ezpaduzu [...] etzara peril gabe zeure konzientzian. Ax 326 (V 216).
Elkharri galdegiten zaroelarik, zer erran nahi othe zuen errate hunek: "hilletarik biztuko denean". HeMc 9, 9.
Bere errate gezurti gaisto onekin burua arrotu [...] zion deabru galduak Ebari. MbIArg I 261.
Goarda bada mia errate gaistoetatik. (221). LE-Ir.
Igurikitzen dugu ez duzuela gure erraite hau gaizki hartuko. Prop 1899, 176.