(V, G, AN, B; SP, Urt I 469, VP 3v, Lar, Aq 999, Añ (G), H), harilgai (H), harilkei (V-gip, L-sar, S), harilkegi (Dv), harilgei (H), alkai (B), halgai (L-ain), hallgei (H) Ref.: A (halgai , alkai , aril-jaki); A Morf 131; JMB AEF 1928, 15; Urkia EEs 1930, 25; Iz ArOñ (arilkixa).
Devanadera. " Arilkaia " Izt C 233 (en una lista de utensilios). " Arilkai = (Arilki). Matatsa arilletan biltzen danean eukitzeko tresna (V-gip)" Urkia EEs 1930, 25.
Irugarrena da gurasoak eztaietara bidaltzea alabak, batzuek arilkai, matazur eta linaiakin; besteak katillu eta platerakin; besteak eltze edo lapikoakin. AA I 572. Arotzak ugari ta / merke dauzka gaiak, / [...] ate, leio, maiak, / alki, armarioak / eta arilkaiak. Echag 144. Nire eskuak pianoan, itxoroski edo arilkaian bira biraka dabillen aria baiño bizkorrago ibilten dira. Ezale 1898, 4a. Eragiozu arilkaiari, izoba Yoana, eragiozu, ta arildu ezazu gau ta egun artille aria... Or Mi 74. Baña..., mataza nastu ta biurritu baño len, aria ondo arildu ta albañatzea dagokio edeslari ikasiari. Beraz, artu ari-muturra-ta, ekin dezaiogun arilkaiari. TAg Uzt 16.