(Dv, A),
ahalgedun,
alkedun.
(El) que tiene vergüenza, vergonzante.
"Honteux. Gizon behar ahalkedun bat bazen hemen
"
Dv.
Eta ebetan dire alkedunak, estaizkenak ibili ataris atari eskean.
(133).
LE-Ir.
Sakramendu sainduaren konfreria bat ezarri zuen Azpeitian, eta pobre ahalgedunen arthaz kargatu.
Laph 153.