Euskararen Gramatika

31.4.6.6. Ere eta eta korrelaziozko perpaus erlatiboetan

31.4.6.6a Korrelaziozko perpausetan askotan ere eta eta hitzak agertzen zaizkigu.

Goragoko adibideetan ikus daitekeenez, anitzetan idazleek ere agerrarazten dute perpaus erlatiboan izenordain aurrekariaren ondotik. Halakoak dira ondoko adibideak: Zer ere ikhusten baitugu bertzeer egiten, hari jartzen gare (Hiriart-Urruti); Nork-ere prestu bat prestu delakoz hartzen baitu, harek prestu saria izanen du (Duvoisin); Gizonak zer ere ereiten baitu, hura biltzen ere du (Axular); Gizonak zer ere ereiten baitu, hura biltzen ere du (Olano); Nork ere egin duena damu baitu, hura dohakabea da edo ezindua, bi aldiz (Xarriton); Mexikoko ikerketa misteriotsuetan Ernest Hemingwayri nork ere lagundu dion, itzalpetan geratu da horren izena (Jimenez).

Eta ere agertzen da askotan korrelaziozko perpausetan. Maizenik anaforikoa dakarren perpausaren hastapenean aurkitzen da, ondoko adibideetan bezala: Nork ere begiraturen baidu bere bizia, eta hark galduko du (Haraneder).

31.4.6.6b Batzuetan, halere, eta diskurtso markatzailea perpaus erlatiboaren barnean ere aurkitzen da, mendeko perpauseko azken hitzari erantsia, ondoko adibidean bezala: Lehenago, nork ere pagatzen baitzuen barrika arno gehienik-eta, hura zukan pasatzen bozetan… (Larzabal).

Beste batzuetan eta izenordain aurrekariari lotzen zaio mendeko perpausean, zenbaitetan ere darraiolarik: Non eta baitire (mirakuiluak), Jainkoa han da (Lapeire); Nor eta ere ez baita berriz sortzen urean […], ez daiteke sar Jainkoaren erresuman (Lapeire).