Lemari dagokionez, aldaerarik zaharrena -zu izan arren (Mitxelena 1977b), zalantzarik gabe izenondo berriak sortzeko aspaldidanik -tsu da baliatzen duguna.
Mota askotako izenei erants diezaiokegu -tsu atzizkia, izen abstraktuei (adore, borondate, kemen…), izen zenbakaitzei (ke, koipe, ur), izen zenbakarriei (harri, mendi, zorri…); baina nekez izango dira oinarri izen multzokariak (?armadatsu, ?familiatsu, § 12.3.3). Adjektibo eratorriei ‘ugari’ esanahia ematen die -tsu atzizkiak; hau da, oinarri den izenak adierazten duena ugari duen izenaz predikatzen diren adjektiboak sortzen ditu. Paraje menditsu ‘mendi ugari dagoen parajea’ da, pertsona adoretsu ‘adore handiko pertsona’, udare urtsu ‘ur ugari duen udarea’, gai garrantzitsu ‘garrantzi handiko gaia’, etab.
abegitsu, adimentsu, adoretsu, ahaltsu, aldapatsu, arantzatsu, Arantzazu, arduratsu, arriskutsu, behartsu, berritsu, bizartsu, borondatetsu, boteretsu, bulartsu, burutsu, egitekotsu, euritsu, eztitsu, garrantzitsu, haizetsu, harritsu, herratsu, iletsu, indartsu, itzaltsu, kementsu, ketsu, koipetsu, koleratsu, menditsu, mukizu, odoltsu, osasuntsu, ospetsu, pozoitsu, sutsu, zaporetsu, zorritsu…