1.
(BN-mix-baig),
kaan (BN-baig, S; Lh),
kadan (BN, S),
kabana (BN)
Ref.:
A(karan, kaan, kadan, kabana);
Lrq(kaan)
. Bonito, bello, hermoso; (aplicado a personas) guapo, agradable, simpático, bien dispuesto."
Gizon karana, hombre de agradable presencia"A.
"
Gizon kaana
"Ib."Bien conditionné, approprié. Tresna hau arras kaana omen du eskuko, cet outil va très bien à sa main, paraît-il"Lh.
"
Gizun kaana, l'homme parfait"Lrq.
Ikhusi dütügü hirur gizun herriko kaanenetarik beso iskerra bandatürik eta orano ere eztie batek ez bestek beso hareki mulineta egiten ahal. Eskual 7-8-1908, 3.
Hauxe da gauza pollit [...] / Ez nuke nahi saldu / hain mirail karana. Etcham 141.
Oro garaztar karanak, / hunat zirenak biltzen. Ib. 110.
Hunki bizkar eta hankak, / ez direnetz karanak! / Kimaz ere ez da gaizki, / onak ditu haginak. Ib. 67.
Aithortuko dut Mediterranea osoki karana zaitala. JEBer 81.
Pilota partida arras karana. Herr 4-11-1958 (ap. DRA; la ref. es incorrecta).
Gauzak gure gogorat dohatzino, ile-alde perekatzen gaituzteno, guziak gixakoak gare, ezin gehiago karanak eta maithagarriak. EtchebMGaric 134.