Etim. De izi + suf. -tzapen , con pérdida disimilatoria de la segunda sibilante.
sense-1
(SP, H, A). Miedo, terror. Ezen ikharak eta iziapenek har zitzan. LçMc 16, 8 (He y Dv izialdura, Ker bildur).
Iziapena ez da edireten karitatearekien; aitzitik karitate perfetak feratzen du iziapena, ezen beldurrak pena berekien dakharke eta beldur denak ez du karitate perfeta.He1 Io 4, 18.