(
gral.; Arch VocGr , Dv, H),
kunkurtu (
AN, B, BN; Lar,
Lecl (khunkhur-),
VocB
)
Ref.:
A (konkortu, kunkurtu); Lrq; Iz Ulz , Satr VocP e Izeta BHizt (kunkurtu).
Encorvar(se).
"(Hacerse) corcovado"
Lar.
"Jorobar, perder la rectitud"
VocB
.
"
Zu ere kunkurtzen ai zara
"
Izeta BHizt.
Konkortu bizkarra.
Bordel 103 (110 kunkurtu).
Adartto bat / xuri eta legün, / zeiñetan / urthe oroz, / moldatzen baita korapilo bat, / erhaztüna idüri / konkortüa.
Arch Gram 148.
Gorphutza kaskailtzen, bizkarra konkortzen.
Hb Egia 62.
Konkortua zen, halatan non ezpaitzezakeen neholere goiti beha.
HeH Lc 13, 11 (Leon, BiblE konkortua; He, TB, Dv makhurtua, Ol korapillotuta).
Beiñ tropesiak konkortu zuen, / ezta bereala zuzendu.
Tx B I 35.
Gure jaun mera bi plegu egina, arrunt konkortua dugu.
Lf Murtuts 37.
Theresa haurrak bezela lo zen, gorputxoa konkorturik.
Mde HaurB 17.
Gerriak zaizkit okertu / bizkarra berriz konkortu.
Uzt Sas 241.
Harriak tiagü gizunek, / phezietzaz konkortürik, / gük bizkarrian ekharri.
Casve SGrazi 68.
[Mutila] hantxetan jarri, konkortua, karabilkatuahantxetan jarri, konkortua, karabilkatua.
Larre ArtzainE 178.
v. tbn. Ox 205. Barb Leg 144. Const 39.
azpiadiera-1.1
(Part. en función de adj.).
Hausten [zitzaion] gerruntze konkortua.
JE Ber 79.
Keinu egiten dio, gorputz konkortua ez baitu gehiago jasotzen ahal.
Mde Pr 104.