1.
(V-gip ap. ElexpBerg
; kh-H). "Onomatopée indéclinable, exprimant le bruit que l'on fait quand on racle quelque chose, ou qui y ressemble. Il ne s'emploie que redoublé. Zer hazi zare kharra-kharra? qui faites vous là raclant raclant toujours. Har bat kharra-kharra zur iaten dagoena
"H.
"
Karrakarra jan, comer triturando y sacando ruido. Arek sopakua be karra-karra jaten dau
"ElexpBerg.
[Sugea limari] zitzaiola lothu karra-karra ausikika. Gy 135.
Gizona aztaparraz, kharra-kharra, lanean. SoEgHerr 14-6-1956, 1.
Eta ene jorraiarekin karra karra ari nizala, gogoan ditut ene hil gaixoak. ArdoyKat 32 (ap. DRA).
Nere biotza karra-karra antxe / dagola dirudit galtzen. NEtxLBB 251.
sense-2
2.karra-karra-karra. (Onomat. del croar, del graznar). v. karran-karran. Muskarrak kantatu ta eskiñosoak karra karra karra egiten badu, euri aundiak bereala. AEY I 161. [Pozuko igela] karra-karra-karra egun guztian eten barik zarataka. BilbaoIpuiB 245.