1.
(Sc ap. Lrq),
elizale,
eliz-zale (V, G ap. A),
eleizazale,
eleisa-zale,
eleiszale. Devoto, (el) que va con frecuencia a la iglesia. Eleisa zale ta mundu gorrotokuak izateko. JJMgBasEsc 284.
Eleisara juan dedilla [...] esaten badeutsa gurasuak, "bai, zeu bere Eleisa zalia izan zara, ta" esanda, burla egiten deutsa umiak. fBIc I app., 10. Barre egingo deustee eta esango dabee Eleiszale ta beato edo beata bat nazala. UrMarIl 57.
Elizeak an eskubide andiak daukazalako, ango agintari ta andikiak Elizazaleak direalako. AEzale 1897, 13a.
Neskatilla galant, egikorra, elizalea. EchtaJos 184.
Kristiñau onak ei ziran biak, eta eleiza zaleak. AlzolaAtalak 141 (103 elizazalea).
Iñor eliza-zalerik izan bada, gure ama izan zan bat, eta sermoia naikoa entzundakoa. EtxabuKontu 90.
sense-2
2.Clerical, ultramontano. Badago mundu zabalean [...] arako liberal eta edu askotako eliza-zaleak baiño geiagorik bere. ErkiagBatB 127.