1.
(S ap. Lh
; HtVocGr 437, H). Mira (de arma, etc.).(Empleado en varias exprs. verbales, siempre en la forma miran
)."Viser, miran hartzea
"HtVocGr.
Ihizlari bethi menturala miran aitzinetik deus hartu gabe thiratzen dutenak iduri. AR 127.
Eperrik onenak non diran / kale guztietatik jiran, / eskopetarekin miran, / fidatu zaitezte nigan. IztPo 137.
Eta miran hartua ya daramala hiltzera [urzoa] , / xinaurriak ausikitzen miñki dio ondagora. Gy 54.
Azken denbora hautan ere bazituzten bia [misionest] gibelarat igorriak beren xizpez miran zauzkatelarik. Prop 1906, 25.
[Hartza] han zagolarik kexu / jarri zaizko miran / eta zonbait pirola / sartu haren tripan. Etcham 232.
Izialdura nausi, / zain oro ikaran, / baleki-bal'hartzari / emaiten da miran. / Banp! Hartzaren burua / balaz hor da joa. Ib. 147.
sense-2
2.Muestra, señal (?). Elizetan seinale yenden agortea / hek dire mira onak, nola den fedea. HbEsk 200.
sense-3
3.Intención, mira, aspiración. Examina zitzu obra onak; ea zer modutan, nola zer fiña eta miraikin egin dituzun.
ZugSerm
308.
Txit mira aundi ta ezkutuak zeuzkan Jaungoikoak Franziskogan. BvAsL 30.