1.
(ph- H),
pintarka (B ap. A)
(Adv.). Chispeando, echando chispas (sdos. prop. y fig.). "Chisporroteando, echando chispas" A. [Koplaria zen] ikhusten zuena bai zerbait ederrik edo hunkigarririk, haren burua phindarka abiatuko zen. ArbIgand 53.
[Xakolin hau] irestearekin, sudur-barnetarat gibel-aitzin lanhotzen da pindarka. JEBer 28.
Izarrak, [Jesusen arima] han badago / dirdiran betiko / pindarka bihotzerat ixur zadazue. Iratz 139.
[Eliza-xori], jauntzi xuri, tiruriru, / pindarka ibil airetan... Ib. 108.
Arrasta bat ezin emanez pindarka eta zedarriak hautsiz lanean ari zen. EtchebGH 1959, 317.
Izigarri bero zen labeteian, sua pindarka ari. JEtchep 21.
Aditzaleen aintzinean, sukar batek harturik, pindarka botatzen baitzautzueten bertsua. LfELit 41.