1.
(
u- V-gip ap. Iz
ArOñ
),
urretxo .
(Dim. de 2 hur
).
"
Urtxuao, un poco más cerca"
Iz ArOñ.
.
Urtxo dabill eizaria aizeriaren izenarekin.
Mg PAb 174.
Ixillik bertati, dinotso olluari, / urtxo eukanari.
AB AmaE 345.
(Tras gen.).
Bota eben kalera parrastada bat mutillen urtxo.
Kk Ab II 180.
Zaragiaren urtxo egozan.
Ib. 40.
2.
"
Emendi urtxuago sartuko gara, yendo por aquí llegaremos antes"
Iz
ArOñ
(s.v. urrian).
HURTXOAN.
Bastante cerca.
Au zegoan urtxoan sasipe batean ezkutaturik.
VMg 66.
An urretxoan ikusten zan erri batera ioatea.
Ag AL 39.
Beste lagunak egozan aterpetik urretxoan, nasa gañean zutiñik.
Ag Kr 93.
Gurutzeta oin urretxuan gurutzaldutako nebaen negar-eresiak.
"En la cercana colina de Gurutzeta"
.
Arriaga Lekob 8.
Esango neuskioe, bada, nik / neure urtxuban balegoz.
Enb 173.
Euzkadi-gaz urtxuan / bixi zaran lez zu, / nor ta zelakua dan / jakin dagikezu.
Ib. 171.
An urretxuan ebiltzan potiñak.
Erkiag Arran 164.
Urtxuen emen geunkezan arerioen trintxerak, baña ez fusil baten tiro barruan.
Gerrika 70.
HURTXOKO.
Cercano, próximo.
Ezkutau egin zan basatxonotik urtxuko mastei baten.
Kk Ab II 44.