Etim. Palabra formada con los mismos componentes que etxajaun, con pérdida de -j- entre vocales, reducción de -au- a -u- y aparición de -g- anti-hiática que conserva el antiguo corte silábico.
1.
(Vc ap. A; Aq 77 (<-guria>, por -guna det.), Añ y H (V)),
etxaun,
etzagun
Propietario de un caserío o hacienda rural; cabeza de familia. "Casero que habita su propia casa [...] (V)" Aq. "Los que quedan en las haciendas son llamados etxagunak, que quiere decir 'caseros'". "Casero, dueño" Añ. "Maître de maison, chef de famille" H, que cita a Astar. "Parece alteración de etxajaun, etxejaun" A. v. etxejaun.
Tr. Propio de la tradición vizcaína desde finales del s. XIX.
Alan egiten dabe etxaun honrau batek baño geiagok.
CrIc 118.
(ib. 87 etxagun)
Ez jakolako etxagun begiratu bati ondo egiten buruba bat egitia gizon [...] alper ta baldanakaz.
Mg PAb 43.
Zenbat etxagun eta euren familija euren etxetatik kanpora burubako fijanza onelakuak gaitik?
Astar II 128.
[Bautismoak] egiten gaitu Jangoikuaren seme, [...] ta Zeruko etxagun.
fB Ic III 23 (cf. AA I 609: Zeruaren jabegai).
Markinako zaldun bat / etxagun andia.
Azc PB 81.
Barrinkuko etxagunak nai dau nigaz ezkondu.
Echta Jos 331.
Orretara aitzen da errenterutik etxaun izatera eltzia.
Kk Ab II 81.
Etxagunik iñor bez, guztiak maizter.
Eguzk GizAuz 107.
[Errentadoreak] euren lanagaz laguntzen baeudien, etxagunek iminiko eudien dirue eskolagintzerako.
Akes
Ipiñ
10 (que emplea gralmte. etzagun: 19, 24, 25).
2.
(Empleado como adj.).
Ezkonduten azanean izango az gu baño aberatsago, oso etxaguna.
Echta Jos 134.
Kulak edo baserritar etxagunok.
Eguzk GizAuz 132.