(SP Chaho, Urt V 434); disidatu (L-ain ap. A ); ditxidatu (Lar); dexidatu (Chaho); desidatu (Sc ap. Lrq).
Amenazar; desafiar. "Desafiar, ditxidatu, bikudatu" Lar. "Provoquer, menacer" Lrq. En Larramendi, cuya fuente es seguramente Axular u otros textos septentrionales, la grafía <-ichi-> representa tal vez una fricativa. v. mehatxatu. Tr. Empleado en textos labortanos y bajo-navarros hasta finales del s. XIX. Se documenta tbn. en Iztueta.
Heriotze kruelaz dixidatu. EZ Noel 149. Zaldunek elkharren artean etsaigoa dutenean, eta elkhar dixidaturik, desafiaturik, konbatera eta gudura deiturik. Ax 205 (V 138). Baiñan Jesusek dixidaturik debekatu zaroen nihori hori ez erratea. He Lc 9, 21 (Lç mehatxatzen zituelarik). Ifernu beraz dixidatzen gaitu. Lg II 89. Zenbat aldiz ez zaitu Jainkoak dixidatu grazia berezi, dohain handi hura errefusatuko darotzula? Brtc 178. Dixidatzen omen tutzu gazte eta zaharrak. Monho 50. Eta baldin izango balitz nor edo nor sinistu nai ez dabena, ditxidatzen det bertatik Aralarko mendira, non ikusiko daben argi eta garbi. Izt C 228. Dixidatzen gaitz handienez. Hb Egia 98. Errekeitzen bainuen zuek ez xahutzeko, dixidatu zuen bezala. Dv Deut 9, 25.