Etim. No se puede determinar con seguridad si la palabra conserva un vocalismo latino arcaico (decuma; como en sardo, DES I 459), o si su u supone un desarrollo secundario, vasco (por coloración por la consonante siguiente), de la vocal átona de decima . v. FHV 78.
tekuma.
Diezmo.
v. hamarren.
Dekumak eta primiziak Jangoikoein Elizari pagatzea.
CatAe 48.
(CatR 49 dekumak, CatSal 49 tekumak)
Pagatzen baitzie tekuma aliketa mendara bitartio.
Samper Mt 23, 23 (Hual dekumak).