1.
(Hb, A).
Animal del rebaño que lleva el cencerro.
"Carnero u oveja con cencerro"
A (que cita Hb Egia).
v. joaldun.
Ibiltzen du arthaldeko bulunba; ungirat bulunbaria behar ginduke deithu, baina yoaretik emanen diogu deithura.
Hb Egia 130.
Bulunbari ederrak dire, non da hulako ilerik? Ez dire guti xakhuto erregeak hautarik dituztenean soinekoak.
Ib. 131.
Marrakaz hasi baitzen bulunbaria, lagun oro abiatu zitzaizkon ondotik.
Ib. 133.
Hots, argi gintazke, ardiak bulunbariari bezala, nor-nahiri jarraiki orde.
Herr 27-3-1958 (ap. DRA
).
2.
"(BN-baig), se dice de una persona lenta que anda generalmente con retraso (alusión a la marcha lenta del ganado mayor)"
A.
3.
Necio, insustancial.
v. bulunba
(2).
Aldi huntan segurik nehor ez du kilikatzen Piarreñok. Denarentzat ezagutua othe denez aho bero, bulunbari bat.
GAlm 1932, 85 (ap. DRA
).