Etim. De lat. cardu(u)s, con desaparición de la oclusiva sorda inicial latina (pero cf. AN, L kardo, karddo ) y palatalización de -d- en d ' con realización oclusiva.
sense-1
(a-BN-lab ap. AApend; SP, Dv(harjo)→A, H);
hardo (SaugVoc, ArchVocGr 189);
harrio (L ap. A)
Yesca. "Hardoa. Ardaia, miche de noyer" SP, que s.v. ardaia trae hardoa, escrito -d- con un punto debajo, como voz debida a Oihenart. "Hardoa Lapurdin, heben ardaia, yesca. (En Labort creo se dice más bien kardoa)" Saug Voc. "L'amadou" Arch VocG. "Harïoa, haryoa (L), amadou" H. "Amadou" Dv. "Arddo, yesca (BN-lab)" A Apend. v. ardai, 1 kardo, karjo. Han zituen doxa, harri, haryo, nabal eta bertze asko [errementa]. ElzbPAd(ed. 1946) 5 (ed. 1888, 7 karyo).
Uradazurin yenteak larunbat sainduz aryoak (ardaiak) elizan suberritan piztu ta etxera eramaten dituzte. AEY I 260.