1.
(Lar).
Arrancar.
Anima au arrankatua izango da gorputz onetatik.
Cb Eg II 83.
2.
Apoderarse de.
"Al dana arrankatu" / zenbaiten legia.
AzpPr 68.
Pellok eta Bernardok / arrankatu danak, / geroztikan badira / emen zer esanak.
Ib. 107.
3.
Arrancar, ponerse en marcha, partir.
"
Arrankatzia kostau, zerbait, lanen bat edo, hastea nekeza gertatu"
ZestErret
.
Atzo zortzi erori zen ur erauntsi andi bat, eta ugaltian zũr drezatruk zauden guziuak arrankatako saltra Erribrara, erreketarik xuntatu zen urbultziuak, eramanztion.
Mdg 140.
Atziriten gutuk amabi urratsez kantik, arrankaten gutuk beinkoan eta lein eltan grena yiri tokatra, eitzen gutuk libre.
Ib. 169.
Emon kontatuari eta arrankau ez, ainbat bidar emonda.
Gerrika 166.
Berriro jai gauean, len kontatzen nizuen bezela, arrankatu bearra Donostira.
Albeniz 130.