1.
adarbage (Lar DVC),
adarge (Lar).
(El, lo) que no tiene ramas.
"
Adargea, sin ramas, ni esquinas"
Lar (s.v. adarga).
"
Adarbage, [...] sin ramas"
Lar DVC 149.
Arbola adargabe baten aldean.
Volt 143.
Nire gurariak galdurik, lur hauetan / arbola adar-gabeen parea naiz orain.
Arti MaldanB 190.
2.
adarbage
(Lar DVC),
adarge
(Lar DVC). (El, lo) que no tiene cuernos. "Descornado" Lar DVC 149.
Heturar[r]ok egi[n] dabe / zezen adarbagea; / Audikar[r]ok emun / deutsai golpea.
Lazarraga B6, 1165v.
Arraza ziren guziek, / adardun, adargabeek, / Bidal zetzaten gorthera / Monarka bisitatzera, / Deputatu hautatuak.
Gy 122.
Badaiteke agian gizona adardun izatea, zorigaiztoak jo badu, baina inola ere ez adarmotz. Berez, jaiotzez eta naturaz, adargabea delako.
MIH 387s.