(
AN ap. A
),
erranditsu (
Lar).
Arrogante, presuntuoso, ostentoso.
Gudaketan il ez diran gudari taldearen ondakiak bere mendean daudela iragarriaz jaurridiari gaztigu arranditsua bialtze lotsagabekeria egiten duala.
'Tiene la imprudencia de enviar un pomposo parte al gobierno'
.
Zink Crit 53.
Iparraldetik dator leitzar arranditsu (arro, arroputz).
Or Eus 15.
Arranditsu oieri etzaitzie agertzen.
Or Aitork 104.
Arranditsua zauritua bezala murgillarazi baituzu.
(Ps 88, 11).
Ib. 165.
Goien dago jauna, ta umilla ba-dakusa: arranditsua urrundik ezagutzen du.
Or MB 680.
Etxahunen bizialdiko aintzin-otsak arranditsu edaturik dakigu, Hegiaphalia sute ikaragarri batek kixkali zula arrats batean.
Etxde 16 Seme 43.
Aundia izan zan garai artakoen poza, ta pitagora-zaleak baikor eta arranditsu agertu ziran arrezkero.
Zait Plat 55.
Zalantzati agertuko litzaizkiguke, haatik, baita baikorrenak eta arranditsuenak ere, literatura horren hedadura eta aberastasunaz balute hizpide.
MEIG IV 124.
Fastuoso, lujoso.
Tolosa Zerninek artu zun emaztetzat, eta Eutrop, lenik azi ona erein zuna, Orange arranditsuan kokatu.
'La pompeuse'
.
Or Mi 136.
Ez arranditsu ez lander ta bai itxura baten biziteko lagin emon bekio.
Eguzk GizAuz 74.
Eta, halaz ere, istorio honen izerdi garratza, lausengu eta hitz harrorik gabe, bihotz-barreneraino isurtzen zaigu, beste film arranditsu asko ez bezala.
MEIG I 173.