(
V-gip),
akabo.
Ref.:
Etxba Eib;
Elexp Berg.
Fin, término.
"Se dice para significar la muerte, el fin. Ainbeste atzekaben ondoren negua, eta axe izan zan bere akabua"
Etxba Eib.
.
Tr. Prácticamente todos los ejs. son vizcaínos. Hay un ej. de Duvoisin (el único que emplea el término con aspiración (
-kh- )).
Esango dabe guztiak akabuban.
Urqz 81 (tbn. 84 y 87).
--Nos etorriko da biziak eta ilak juzgetan? --Munduaen akabuan.
Oe 28.
Gauza guzien asierea ta akabua.
Cb CatV 22.
Lelengotik akabura.
DurPl 71.
Gero akaburantza / dagoz guztiz listo / kañoias egiteko / Pa, ti, to, pa, ti, to.
Ib. 114.
Gauza guztiyen prinzipiyoa eta akabua.
CatLlo 17.
Munduaren akabua.
Ib. 26.
Zer esan gura dau akabuan esaten dozun berbiak: Amen?
Ib. 34.
Urthea urthearen gainean behin, eta askotan, eta oraino ere, eta gero ere, eta bethi! Akhaborik ez dute.
Dv LEd 129 (Cb Eg II 68 kaburik ez dute).
azpiadiera-1.1
"Fin, límite. Madrilgo rastruan izan nitzan. Ango trastiak eta ango katxarruak eztauka akabuik"
Elexp Berg. "Oiñ bizikletia bia dabela, gero patiñak, umien esijentziak eztauke akabuik" Ib.
Ta orrez gañera, ango trenak, arioplanuak eta itxas-ontziak ez ei ekan akaburik.
SM Zirik 105.