konplizale.
Cumplidor, que cumple (un mandato, promesa...).
Beha gaudelarik fedearen kapitainagana eta konplizaleagana, Iesusgana.
Lç He 12, 2 (He akhabatzailleari, TB, Dv, BiblE bet(h)etzaile
).
Hamar aiphatu ditugun fiñean erregeak / bere manuen eginen ditu konplitzailleak.
EZ Man I 68.
Huneraño izatu naiz promesen hautsaillea, / bañan izanen naiz orain obrez konplitzaillea.
EZ Man II 20.
Jesukriston dotriña / munduz zabaltzea, / kunplitzaillearentzat / zeruko giltzea.
Ayesta 130.
Zintzo on utsa ta kunplitzaille.
Ib. 135.
Que consuma, que lleva a cabo.
Nola hastea baita graziaren estatuan, hala ere Loriaren konplitzaillea dela.
"
Le cosommateur"
.
SP POB 45.