1.
(Lar, Añ, H),
restatu.
Restar, quedar, sobrar (aux. intrans.).
"Restar, sacar el residuo en las cuentas, erresta atera, errestatu
"
Lar.
Gizona baita lurrian kreaturen erregia, bere buria onestki entreteniturik, eman behar du restatzen zaukona bere lagun paubriari.
Tt Arima 106.
312 oren hauk partitzen tut 32 haize laurdenez eta heldu dire 9 oren, eta errestatzen dire 24 oren.
INav 159.
2.
restatu.
Quedarse, pararse. v. 2 arrastatu.
Restadi Halihatan / eta bertan prepara / eta hil behar diala / orai bertan phensa.
'Arrête-toi'
.
Xarlem
1148.
Batailla bat galdurik ere / ezkütük ez lotsatü / kabalier bategatik / ezkütük nahi restatü.
Ib. 882.
3.
(V-gip; Lar)
Ref.:
Etxba Eib;
Elexp Berg
.
Restar (la pelota) (sentidos prop. y fig.).
"
Errestau, en el juego de la pelota, el devolver la pelota del contrario. Aren sake txakurra errestau biarra ez zan makala
"
Etxba Eib.
"
Errestau, restar (un saque, generalmente). Aspaldian restau entzuten da gehiago"
Elexp Berg.
v. 1 erreferatu.
Saka orren urruti botatzen badezu, / errestatzeko diña, Txomin, ni enazu.
AB AmaE 399.
Zure sake txarrak / errestatuko ditu / Udarregi zarrak.
AzpPr 52.
Elkar maljistatu / edo molestatu, / sakia errestatu, / zorrotz kontestatu / bata bestien tatxak / manifestatu.
Ib. 110.