(H),
arrailagarri (BN ap. A
; SP, Dv, H).
Desgarrador, lacerante.
"
Bihotz arraillagarria, qui fait fendre le cœur"
SP.
"Qui est propre à fendre, s'emploie au fig."
Dv.
"
Bihotz arrailagarri den berria
"
Ib.
"
Bihotz arrailgarria, qui fend le cœur"
H.
Orduan Juje hark, orduan / Juje espantagarriak, / Ematen ditu jujamendu / Gustiz arraillagarriak.
Gç 157.
Etzen aditzen guzietan hekin hasbeherapen ukigarririk eta marraska arraillagarririk baizen.
Lg II 121.
Etzen egundaino gerthatu gauza hain bihotz arraillagarririk.
Ib. 274.
Instant guziez bere burua tormentatzen du egiten dituen erreflexione bihotz-arrailagarriez.
Brtc 151.
Zer atsekabe khirets eta ezin gehiago arrailagarri, Jainko bat galdu izatea.
Dh 156.
Gaixtaginen bozkarioa sanjatzen da tristezia arrailagarri batera heriotzeko mementoan.
Jaur 174.
Han begira zozu zure buruari, thormenta arrailagarrien erdian, kontsolamendurik gabe.
Dv LEd 225.