(
G-azp-goi-to, AN-gip-araq ap. A; vEys (G), H (G; + -ea , det.)).
"Perche où dorment les poules"
H.
"Paraje en que se recogen las gallinas"
A.
"Un determinado rincón del corral llamado kotea, en donde había varias vigas horizontales sobre las que dormían [las aves] (G-goi)"
Arin AEF 1960, 78.
Cf. Echaide Orio 108: "Cota 'aseladero', del guip. kota". v. ota.
Zaldiak kortea, idiak okuillua, oilloak kotea ta ardiak txabolea.
A Ezale
1897, 345a.
Beroak [oilloa] ito-naiean jartzen du, ta otzak berriz kotatik jeisten uzten eztio.
Iñarra Ezale
1897, 339.
Ekaitzean oillorik ez / aen arin kotara.
Or Eus 65.
[Egaztiak] papoa naiko bete ondoren, kotako abetxoetan izango dute laster gau-loa.
TAg Uzt 13.
Txio ituna zegien txoriak ere kota-garaian.
Ib. 269.
Oilloak banaka badatoz kotara, naiz dan egutera.
Or Poem 522.
Usua dua kotara, / nere begia lotara.
(G-to; canc. pop.)
'La paloma va al palomar'
.
AEF
1922, 47.
Pensatu gendun ollo-kotako / iskallera ote zuan.
Auspoa 39, 11.
Orren onoa baldin bazera / neuk jarriko dizut kota.
Olea 86.
[Oilloak] ipiñi ditugu kotako egurretan.
BBarand 106.
(Fig.).
Atozte Euskadira, / au da gure kota, / zuentzat ainbat leku / emen badago-ta.
Zendoia 77.