(V-oroz, G, AN-5vill ap. A
),
egurkin (Lar, Añ→A, Hb, H).
Leñador.
v. egurgile.
Urrutiko oian barrenen durunda egiten zuten egurgiñaren kaskatekoena zan.
Zink Crit 27.
Oian (baso) andi baten ondoan egurgin txiro bat bizi zan.
EEs 1928, 8.
Egurgiñ eta ikazkiñen txabolak.
JMB ELG 70.
Egurgiñaren alabatxubak.
Altuna 100.
Urlia lagun batekin basora egurgin doa.
Ol Deut 19, 5 (Dv egur ebakitzera, Ker egurra ebagitera
).
Burua aizkora eriogarriz erdibitu zioten, egurgiñak artea antzo.
Zait Sof 15.
v. tbn. Ox 129 (usado como apodo).
EGURGINAN
(-giñen V-gip). "Egurgiñen da, está haciendo leña" Iz ArOñ. v. A Morf 91.
Egurgiñan sartu naz.
Kk Ab I 3.