(-ph- Dv→A, H (que cita a Dh)).
Humilde.
v. 1 apal.
Neskatxa prestu guziak izan behar dira aphalgura, ezti [...], hilduratuak.
Birjin 43.
Nork uste izan dezake Jaunaren zerbitzari aphalgura hark begionez behatuko deraiela hanbat jende gazte, ohore-gosei [...]!
Dh 270.
Eta lehenbizikorik entseiatzen naiz umil eta aphalgura izateko.
Ib. 105.
Hantustetia ezta zeruan sarthuko; bainan egiazko aphalgurak segur bezala du zerua.
Ib. 107.
Bada, ez-balinbanaki ere ala aphalgura, ala hanpurus naizen, ariarik aski banuke hanpurus naizela uste izateko.
Dv LEd 109 (Cb Eg II 59 humill).
Sar eta jos-zazu [egia hau] ongi nere bihotzean bethi aphalgura nabilen.
Ib. 126s.
Izanen naiz munduko aphaletsiena, aphalgurena eta guzien azpikoa.
Ib. 234.
Ene ganik ikhasazue eme naizela eta aphalgura bihotzez.
Dv Mt 11, 29 (Lç humil, HeH aphal, SalabBN umil nizala bihotzez, Ip ümil bihotzez, Ur biotz umilla, Echn humila naizen biotzez).