1.
(
V, AN ap. A
; Añ (V),
H).
A zarpazos; arañando.
"Arañar, (V) atzamarka eratsi, (G) atzaparka egin
"
Añ.
"(Vc), zarpeando, arañando"
A.
"(AN-bor), [sic, tal vez por AN-ber (Berroeta, Baztán)] a arañazos"
Ib.
v. atzaparka.
Argirik ezpadau, ibilliko da atzamarka zeri eskuba ezarri ez dakijala, ta banatuteko arriskuban.
Mg CO 21.
Puskatuko dituz bere aragijak atzamarka eta aginka.
Astar I 114.
Aren esanak eizlari-geziak lez biotza zulatu eustan, eta urdailla goseak atzamarka asi yatan.
"Comenzóme el estómago a escarbar de hambre"
.
Or Tormes 47.
Ozka ta atzamarka ari dire.
Or Mi 59.
Yan-Pier-ek zirikatu izan balio, berari aitortuko lioke atzamarka ari zitzaion oñazea.
Etxde JJ 56.
Atzamarka axal-axalean asi ta dana zarrakitu oi zuen ark.
Zait Plat 90.
"Escarbando (la gallina)"
Iz
ArOñ
.
2.
Arañazo; zarpazo.
v. atzamarkada.
Alkar ikusi orduko beti erriertan ziarduenak, atzamarkarako beti prest egozanak.
Ag Kr 67.
Kontu izan, orratio, [katu] aren ustegabeko atzamarkazko eraso zitalari.
TAg Uzt 63.
Kantauri itxasoaren [...] atzamarka garratzak.
EgutAr 31-2-1957 (ap. DRA
).
ATZAMARKA EGIN
(V-gip; Añ (V)). Arañar. "Atzamarka eiñ, arañar. Atzamarka ein ddost mosuan" Elexp Berg. v. atzamarkatu.
Bere senarrari [...] eskubak ezarten badeutsaz edo atzamarka egiten badeutsa.
Astar I 271.
Ardoa bakarrik artu zuan, ardo pixka bat, bere animako mikaztasuna itotzeagatik; baña etzitzaion ito, azalean zebilkion, igarian bezala, biotzaren erdian atzamarka egiñaz.
Ag G 56.