1.
(V-ple-oroz-arr-ger-m ap. A),
eleizkari (V-arrig-oroz ap. A),
elexkari .
(Pl.).
Funeral; honras fúnebres.
"1.º funerales. 2.º ofrenda piadosa"
A.
"En Mundaka se hace o se hacía la linda repartición de elizkizun función eclesiástica en general y elizkari funerales"
A Morf 146.
v. elizkizun.
Begira ea egin bagarik badaukazuz aren elexkariak eta agintzaak.
Añ
EL2
142.
Neuk azurtuten ikusiriko atsoaren arimeagaitiko elizkariak zireala.
A Txirrist 74.
Itoen onerako elizkariak orduantxe asten ziran.
Ag Kr 207.
Mundakan egin ebezan il zirean guztiaren elizkariak.
Echta Jos 257.
Gure adiskide on, biotz andiko elizgizon Iriondo il zanean, zerorrek oiukatu ere egin zenduen elizkarietako Meza-ta.
A Ardi 100.
Zure aitaren elizkarietara etorria nauzu, yauna.
Amez Hamlet 28.
2.
Función religiosa.
Egun huntan da Xabierre / Oroikariz aurrena; / Katedralean aritua, / elizkariz osona.
(1957). Agerre PV
2016, 264.
3.
"
Elizakari (Sc, R-uzt), devoto"
A.