1.
bolontario,
borontario .
(Adj.).
Voluntario.
v. BORONDATEZKO.
Barura dela abstinenzia bolontario bat.
Tt Arima 50.
Ez diraden konfesioko materia nezesarioa, baizikan boluntarioa.
OA 142.
Pobreza boluntarioa, kastidadea eta obedienzian bizitzea.
El 88s.
[Bekatia] mortal da, osoki borontario eta materia inportantaren gañian denian.
CatLan 112.
[Auherkeria] da debozionezko pratikendako neork dien desgüsta borontario bat.
Ib. 117.
Bere denboretan, bere erregen, bere resumaren, bere herriaren ohoriagatik, bere honetarik parte hon bat bolontario bezala, enplegatu dutiela. Tt Onsa 4.