(S ap. Lrq
; Chaho, Gèze, H, Lh),
karezatu,
kaesatu. Acariciar; mimar, tratar con cariño.v. kariziatu. [Isaak eta Errebeka] lehiotik ikusi izan ziren elkhar karesatzen zutela, hala non desohorezko gauzarik ezpazen ere. SPPhil 400 (He 404 amulsuki elkharrekiñ dostetan).
[Isaakek Errebeka] maiteki karesatzen zuela. Ib. 346.
Hura behar dugu, hura / guk untsa karesatu / eternitate orotako / emanen derogu ostatu. AstLas 23.
Nik eginen dut su hunik / zien karesatzeko, / plazer eginen beiteizie / trono hartan sartzeko. Ib. 17.
Haur dibino harrek badu ezagutza, karesatzen du bere Ama, hartaz bera karesatua den denboran berean. Jaur 358.
[Jainkoak] kalitate hortan maite ditu, laguntzen ditu, karesatzen ditu, ongiz bethetzen ditu. Ib. 384.
Han badakie bethi danik, nula karesa arrotza. 'Comment traiter l'étranger'
.Etch 332.
[Astoa] nausiari gostu gehiago emaiteko / eta maithagarriago harentzat izaiteko / karezatzera hurbilldu bai zitzaion galanki. Gy 21.
Herriz herri bagutza aspaldi handian, / ihunere orano ez gük ezkünian / edien mündü huntan holako herri bat, / jente xehia untsa kaesatzen zin bat. J.B. MazérisGH 1933, 303.