(G, AN ap. A ; Lar, Añ, Dv, H), ilturatu (H (V, G)).
Mortificar; reprimir, dominar (las pasiones, etc.). v. hildumatu. Tr. Documentado desde mediados del s. XVIII en autores meridionales; al Norte lo hallamos en Birjin.
Kontinenzia edo naikundeak hilduratzea. CatBurg 43. Bere burua hilduratzea edo mortifikatzea. Mb JBDev 153. Atsegin debekatuen gura ezitzea ta hilduratzea. Cb CatG 18s. Nola behar diren jaidurak hilduratu. Birjin 123. Korputza ilduratzea edo mortifikazioekin [...] ezitzea. Mg CC 60 (v. tbn. CO 81). Zeiñ gauza premiazkoa dan gure griña ta pasioak ukatzea, ilduratzea ta ezitzea. AA III 623 (v. tbn. I 581, II 93 y III 614, 615, 616). Bortxaz beren lekutik besoak ateratze onek, izugarri ilduratu zuen. "Le atormentó horriblemente" . EE 1884a, 303. Gorputza ilduratzeko eta zatitzeko zerbait erramienta. Bv AsL 193s. Ulitxoek [gizona] ilduratzen zutela. FIr 147. Aita besoetakoari agradatzearren bere haur herabea hilduratu behar zuelarik. Mde HaurB 66. Bere higuina ezkutatu behar zuen, bere burua apaldu, bere ohorearen minberatasuna hilduratu. Ib. 77.
v. tbn. Aran SIgn 22. Arr Orac 83 (ap. DRA). KIkV 58. KIkG 40.