Etim. De lat. cardu(u)s, con desaparición de la oclusiva sorda inicial latina (pero cf. AN, L kardo, karddo) y palatalización de -d- en d ' con realización oclusiva.
(a- BN-lab ap. A Apend
; SP, Dv (harjo)→A, H),
hardo (Saug
Voc
, Arch VocGr 189),
harrio (L ap. A
)
Yesca. "Hardoa. Ardaia, miche de noyer" SP, que s.v. ardaia trae hardoa, escrito -d- con un punto debajo, como voz debida a Oihenart. "Hardoa Lapurdin, heben ardaia, yesca. (En Labort creo se dice más bien kardoa)" Saug Voc. "L'amadou" Arch VocG. "Harïoa, haryoa (L), amadou" H. "Amadou" Dv. "Arddo, yesca (BN-lab)" A Apend. v. ardai, 1 kardo, karjo.
Han zituen doxa, harri, haryo, nabal eta bertze asko [errementa]
.
Elzb PAd (ed. 1946) 5 (ed. 1888, 7 karyo
).
Uradazurin yenteak larunbat sainduz aryoak (ardaiak) elizan suberritan piztu ta etxera eramaten dituzte.
A EY I 260.