Etim. Probablemente, de *birme, *pirme, con disimilación y repercusión de la nasal. Cf., con valor de sust., kermen .
sense-1
(V-ple-arr-oroz ap. A; H (V)),
kirrimen (V ap. A, que cita el msOch). "Fiel, leal"A.
Birjina kirmena, erregutu gugaiti. AñEL2 241 (
EL1 229 fededuna
).
Etxe bateko andrea / zan bada guztiz kirmena, / begiratua ta mena. ZavFab,
RIEV 1907, 96. Aingeru, lagun kirmen zintzoak. AEE 1900a, 471. Nere begirale kirmen izan ziñan. ZaitSof 115 (v. tbn. 43).
Adiskidearenganako zintzo ta kirmen izaten bazekiten. ZaitPlat 102.
azpiadiera-1.1
(Uso adv.). Zuk gure esana kirmen bete. ZaitSof 124.
Kirmen diraukidan nere otsein bakarrarekin. Ib. 115.
Goitikako eginbide orri zintzo ta kirmen eutsi nai dio. ZaitPlat 88 (v. tbn. 101).