1.
(Hb, Dv→A),
jasainkor (H). Paciente, sufrido; resistente."
Lagunen alderat iasainkor izaitea, être patient, endurant à l'égard de ses compagnons, de son prochain"H.
Neskatxa bat zen eztia, jasainkorra, langilea. Birjin 417 (escrito <jasainorra>, pero cf. ib. 222 jasainkorki
).
Ni gaixto, zu on eta jasankor. Ni zuri ihesi, zu nere bilha. DvLEd 240.
[Karidadea] jasankorra da, ongillea da, bekaizten ezta. JBDei 1919, 226.
Jauna, zeure bizitzan yasanbera (yasankorra) izan ziñean ezkero. PiImit III 18, 2.
Bat bestiaren huts guzietan / izan gaiten bai jasankor. Etcham 153.
Maitasunari ixilki ta jasankor (resignación) eutsi zion. EtxdeJJ 263.
Arrantzale jasankor ta bulartsuak. ErkiagArran 33.
Ugarte jasankorra, itsasoari bekoz-beko. Ib. 185.
Euren biziera jasankor ori aukeraturik. Ib. 197.
Txikitxoen bihurrikeriekin Kaisaren semea baino jasankorragoak ez diren [Estatu Batuak]. (In MEIG VI 32
).