I .
(Adj.).
1.
"Amigo de cosa buena"
Lar DVC 282.
Nerau baño non ete da / ederrago donzellarik? / Mutil gose ongurarik / mundu guztian ez ete da?
Lazarraga 1190.
Axe dok Txarles Tripazabal, mendietako ongura.
Acto (ed. Latxaga) 29.
2.
"(V), benévolo"
A Morf 200.
II .
(Sust.).
1.
(V ap. A
; Izt 19r).
Amor, cariño, afecto.
"Benevolencia"
A.
Euki biar deutzegu debozinoe andi bat, eurak deuzkuben ongura eta borondate onagaitik.
Astar II 288.
Eztakit naiko zeunkian bestek onelako amodijo edo on-gurarik euki deizun.
Ib. 193.
Ain zan andia ongura au ze beti gura eukean gugaz egon.
Zav Serm I 19.
Alabeak, baiña, [...] Txantonen zintzotasuna ta on-gurea ezagutuaz, Jonek leenago berari egiñiko isil-mandatua iragarri eutsan [aitari]
.
Erkiag Arran 128s.
2.
Interés, ambición.
Ageri da bethi on gurak zerabilala.
"Intérêt"
.
Birjin
388.