1.
(Lcc (-adu), Lar).
Desarmar.
Desarmatu eta bentzutu duzu borthitz armatua.
Brtc 257.
Hetan ofritzen zaion bitima garbian / Jaunak aurki dezala behar den guzia / egun desarmatzeko haren justizia.
Monho 162.
Desarmatu egunean, / oi Baionara heltzean.
FrantzesB I 16.
Baña Bernardo prantzesak zauri bat egin eta / ipiñi eban sorbalda baten desarmauta.
AB AmaE 454.
Desarmatuen garraitzalea.
HU Zez 170s.
Desarmatu bezain sarri, [...] harat jo zuen.
Lf ELit 247.
Begira bestela nola ematen digun Imazek aditzera bere ustea eta nahia herriak desarma daitezen.
MEIG III 111.
En DFrec hay 8 ejs., meridionales.
2.
Desarmar, destensar, poner en posición de no disparar (un arco o ballesta).
Sentidu neben amorearen / arkua desarmadurik.
Lazarraga B21, 1199r.
3.
Desarmar, desmontar.
Tabernakuloa askatu edo desarmatu zuten.
Lard 86.