Lekuzko kasuetan nola deklinatzen dira n, l, s, z, tz edo r letraz amaitzen diren herrien izenak? Adibidez, Irun, Madril, Paris, Zarautz, Eibar...
Euskaltzaindiaren Euskal Gramatika. Lehen Urratsak I, 412. or. liburukian ematen da kontsonantez amaitutako leku-izen berezien deklinabidearen berri.
Honela da kontua, adibidez, Eibarren kasuan: Eibar, Eibarreko/Eibarko, Eibarrera/Eibarra, Eibarrerantz/Eibarrantz, Eibarretik/Eibartik eta abar. Bi formak (Eibarreko/Eibarko…) zuzenak dira.
Kontsonante guztietarako balio du paradigma horrek, non eta ez dagoen morfofonologiazko egokitzapenen bat egin beharrik (adibidez, bukaeran -tz duten izenetan, ondoren kontsonantez hasten bada kasu-marka, bukaerako hori -z bilaka daiteke: Zarautz, Zarauztik/Zarautzetik eta abar).
Beste kasu batzuetan, -tik forma ahostundu egiten da (eta -dik bilakatzen), baldin eta aurretik daraman izena -l nahiz -n bukaeraduna bada: Madril, Madrildik/Madriletik; Irun, Irundik/Irunetik eta abar.
Beste horrenbeste gertatzen da -ko kasu-markarekin ere: Madril, Madrilgo/Madrileko; Irun, Irungo/Iruneko eta abar.
Horrez gainera, ikus hau ere: "Lekua adieraztea: -tik/-dik (barrenetik/barrendik; hurbiletik/hurbildik)" (JAGONET).
Data: 2020-05-14
Informazio gehigarria:
Zalantza-mota: morfologia > kasu-markak, izen bereziak > leku-izenak
Unitate-mota: hitzak > izenak
Orrialde honetako dokumentu, zerrenda eta datu-baseak Creative Commons Aitortu-EzKomertziala-PartekatuBerdin baimen baten mende daude.