berritsu1
1 adj. Asko hitz egiten duena, berriketan jardutea atsegin duena. (Gehienetan gaitzesgarritzat erabiltzen da). Ik. hitzontzi; kalakari; berbaldun. Atso berritsuak. Ume berritsu batekin. Berritsuen erausiak. 2 adj. (Animaliez edo gauzez mintzatuz). Mihi berritsuak. Enara berritsuek euren habiak egin baino lehen. Paper berritsu batzuek gaur dute zabaldu Manuk behar duela kiebran azaldu.