EODA osoa

(...)
Berdintsu gertatzen da etxe-izenetan toponymo berak hurrengo argigarriren bat daramanean -gorago etxe-izen ez direnetan ere ikusi dugu-: Goitia / Beitia, Goikoa (Goikoetxea) / Bekoa, Goieaskoa (Goieaskoetxea) / Beaskoa (Beaskoetxea), Go(i)ena (Go(i)enetxea) / Barrena (Barrenetxea), Go(i)enengoa / Barrenengoa (Barrenengoetxea), Onaindia / Araindia, Aruzkoa / Onuzkoa, Garaia / Beherea, Ga(i)nekoa eta Goitikoa / Azpikoa (Azpitikoa) (Azpikoetxea), Garaikoa (Garaikoetxea) / Beherekoa, Aurrekoa (Aurrekoetxea) /Ostekoa (Osteikoa, Ostaikoa, Ostenkoa, Ostaikoetxea) [142. oin oharra: Eta baita Osteingoechea ere, Fog. 1704, Gatikan] eta Atzekoa (Atzekoetxea), Emetikoa (Emendikoa) / Andikoa (Andikoetxea), Zaharr(a) / Berri(a) (Barria), Erdikoa, Aurtena (Aurtenetxea), Aurtenekoa, Aurtenengoa, Auzokoa (Auzokoetxea), Urrutia (Urrutikoetxea, Urritikoetxea), Bengoa (Bengoetxea / Beingoetxea) (Beingoa), Goia, Ga(i)na, Bein, Beina (Beiña) [143. oin oharra: Bada Beinacoa baserria Ipazterren, Fog. 1796, aurretik finkaturiko Beina formari artikulurik kendu gabe sorturikoa, agian pertsona bati hala deitzen zitzaiolako, gaztelaniaz '(la) casa de Beina' litzateke formazio derivatuaren itzulpen jatorrizkoa], Azpia, Bitarte, Aurre, Aldea, Aldekoa, Basterra (Basterretxea), Zearra, Etxenagusia, Urrengoa, Errota, Etxaun, Soloa, Zelaia, Buru, Arte, Ondo, Uriarte, Arteetxe, Saletxe, Abeletxe, Jauregi, Torre(a) (Torretxea), Etxabarria, Etxatxua, Ormaetxea, Nagusia (Etxenagusia), Andia (Etxeandia) / Txiki(a), Txikerra, eta baita -txu edo -txo berrekailu diminutivoa ere bestea baino tipiagoa dela adierazteko, eta horren ondorik Txikerrena, eta abar. Badira Urazurrutia eta Urazandi ere, bigarrenak kasuren baten Urazemendi ere izan dezakeela, uren nongo aldetik begiratzen den [144. oin oharra: Hori gertatzen da Deban, uraz bestaldean dagoen etxeari Urazandi deitu izan baitzaio, baina Mutrikuarrek Urazemendi. Hala erran zidan Gerardo Elortza irakasle eta ene adiskide on denak]. Batzutan dokumentazioan ikusten da Goitia bat Goikoa bihurtu dela, eta Beitia berriz Bekoa. Dokumentazioa mapetan jarririk agian zerbait argituko litzateke khronologiari dagokion arazoa. Horretarako gai asko bildu beharko litzateke aurretik
(...)

(...)
Sagast(u)i eta intxaust(u)i explikatzeko, zein sagard(u)i eta intxaurd(u)i erako formekin txandakatu izan diren, toponymiatik ere erraz atera daitekeenez, sagartze (Nafarroa Beherea eta Zuberoan) eta intxaurtze (Zuberoan) ipini izan dira oinarritzat, zuhaitzaren beraren izena horrela agertzen baita, -tze amaierakoa bere duela. Horretara -doi > -dui berrekailua hartzerakoan lehenengo elementuak sargarzt- egin zezakeen, Sagarztegui "bustaliza" izenean bezala (1284, Roncesvalles, dok. 291), itxura guztien araura < sagartze + egi, eta ondorik sagastui > sagasti, alde batetik, eta bestetik intxaurzt- eta ondorik intxaustui > intxausti. Azkue-ren eritziz Erronkarin baizik gordetzen ez zen atze, 'zuhaitza', da bigarren elementutzat hartzen dutena, eta urratze, Erronkariko Uztarroze-koa, hasierako vokala nasala dela, 'urretxa, urritza, < ur + haritz', eta lerratze, Erronkarikoa, 'pinua', aipatzen ditu, eta beste leku batzutan, dioenez, sagartze, 'sagar-zuhaitza', Nafarroa Behere eta Zuberoan, eta, gerezitze, 'gerezi-zuhaitza', formetan agaldurik agertzen omen da, cfr. Morfología vasca, Bilbao 1925, §12.0), 11 orr. Mitxelena, ordea, -tze berrekailuaz mintzo da, cfr. Fonética histórica vasca, San Sebastián 1977, 3. edizioa, §14.4c, 285-286 orr., §4.13, 107-108 orr., ynsausti 'nogal' dela, hala-ere, RS 1596 urtekoan, nº 487
(...)