(AN-ulz ap. IzUlz
; Lar). Desposarse, prometer (en matrimonio)."Arras de esposo, [...] fedatzeko eskuedak
"Lar.
"
Bier ezkontzen men dire, dicen que mañana se casan. Biér fedatzen men dire
"IzUlz 422.
v. fedastetu. Maria, haren ama, Iosephekin fedatua zela. "Fiancée à Ioseph". Lç Mt 1, 18 (Dv hitzemana; v. tbn. Lc 1, 27). Ethorkizuneko hitzez elkar fedatu eta ondoan, ezkondu eta esposatu baiño lehen, elkarrekin haragizko bekhatuan bizitzen direnen. FPrBN 26. "Lagúna ematendizút ta ez esklaba", erranzio Elizak gizonái fedatzerákoan. LE Matr3 226. Gaur fedatu den nobi-andriak / Bular artiak zillarrez. RIEV 1924, 6. Ire gaurko lagun emana / urdandegian fedatrik (Sal). A EY IV 317 (que traduce 'está en la pocilga velado' [?]). Diozun bezin maite banauzu, / elizaz feda nazazu. NafEKZ 142.