(V, G ap. A),
arpeu (L-côte ap. A(+ arpeba det.)),
arpeo (Lar),
arpiu,
arpero (Dv, A)
Arpeo, garfio para el abordaje; rizón, ancla pequeña. "Harpeo, para atracar y abordar, es voz Bascongada, arpeoa, y con el mismo origen que harpa, y se le dio el nombre por el oficio de arrapear o arrapar o agarrar" Lar. "Grappin" Dv. "Arpeu, arpeba, el ancla" A. "Arpero, gancho, garfio" Ib., que cita a Dv. "Arpio, arpeo, rizón (santu)" Ib. Gero, ugaroi ona topatzen bazuten, estatxa deritzan sokaz lotuta, arpiuak botatzen zituzten; lan au, ontziya bertan geldi eukitzearren izaten zan. ElizdoEEs 1925, 247.
Treñero berak zortzi tosta edo exertzeko leku izaten zituan. Gañeraz, [...] drisak, boliñak, abortza, sarea, arraunak, salabardoa, sardaia, estatxa ta arpiua. Ib. 214.
[Mallako] sare au ondoa jota bertan egon zedin, arpioa edo pikatxoa bear izaten zan, eta arpioa bera arriatzeko ta jasotzeko sokak ere bai. ElizdoEEs 1926, 8.
Aitzetara yotzeko beldurrez, lau arpeu txopatik botata, argiaren erpai zeuden. OlAct 27, 29 (Lç angura, Dv aingura).