1.
(Sc ap. A). Belleza; adorno, gala. [Iudith] bere edermen ororekin, alegia amoroskeriaz, ioaiten zela Holofernesen ikhustera. TtArima 77.
Eztiala gizona eta emaztia hanbat edermenez, graziaz eta bertatez bethatzen. Ib. 19.
Helena zen bezalako neska zoragarri, edermenez bete batekin ezkonduaz. MdePr 183.
Sekulako edermenak bete nau. TxillLet 93.
sense-2
2.Inspiración. Edermena ez degu guziok margo bereko ariez eioa. LdiIL 113.
Maitasun-edermen zitu, / aur begi-argirik anitz bekargu. "Fruto de amor e inspiración"
.LdiBB 136.
Bere adimena kantagaietako edermenez jazten zion erpin maitagarria. EtxdeJJ 15.