liluratu, lilura/liluratu, liluratzen
1 da/du ad. (Begiez mintzatuz, argi gehiegiak) nahasi edo nahasia gertatu. Argiaren distirak begiak liluratu dizkielako. Ilea lazten zaio eta begiak liluratzen. || Deabru-argi honek liluratu zituen hainbeste jainkotiar nolabaiteko.
2 da/du ad. (Zirrara handia eragiten duen zerbaitek edo norbaitek) adimena nahasi, gogoa menderatu; (zirrara handia eragiten duen zerbaitez edo norbaitez) adimena nahasirik edo gogoa menderaturik gertatu. Hegaztia liluratzen duen sugea. Bere aitaren emazteaz liluratu zen. Euskarak eta euskaldunek liluraturik, Euskal Herrira etorri zen. Gaurko gizona mozkorturik eta liluraturik dago, aurrerapenak ekarri dizkion asmaketa harrigarriez. Ez ditu neskatxak Montgomery Clift-ek beste liluratzen, lotsatia izateaz gainera, lodixkoa delako.