Heg. markarekin ageri da Euskaltzaindiaren Hiztegian, eta ‘norbaiti zerbait onuragarri desiratzeko esaten zaion esapidea’ eratzeko balio du. Forma fosilduak dira: bejondeiala, bejondeinala, bejondeiola, bejondeizula, bejondeizuela, bejondeiela. Esate baterako: Bejondeizula, Ignazio, ez duzu izan begi txarra! [EH]
Tradizioan ez da erabili izan igorleak bere buruari opa egiteko molde gisa, baina, gaur egun, idazle asko dira aukera hori ere baliatzen dutenak lehen pertsona pluralean: Bejondeigula denoi!