199. arauak (EBO (IV). Letra larriak eta xeheak) zedarritzen du erabilera.
&bnsp;
Letra xehez idazten dira pertsonaren izenaren ondotik jartzen diren tituluak (kondea, bizkondea, printzea, erregina, dukea, markesa, ministroa, errektorea, zuzendaria, kontseilaria, alkatea, presidentea, euskaltzaina, katedraduna, doktorea, andrea, maisua, andereñoa...): Mikel goiaingerua, Filipe II.a Orléansko dukea, Karlos IV.a Vianako printzea, Karmele andrea, Itziar andereñoa...
Bestelakoa da honako hauen kasua: Alberto Handia, Frederiko Bizargorria, Walter Landerra eta gisakoena. Horiena ez da titulu-kontua, eta ez dago aposiziorik; izengoitia den izenondoa da laguntzailea.
Orobat dira xehez idaztekoak izenaren aurrean jartzen diren kristau-erlijioko eta erdaretako tituluak:
- aita Patxi Altuna, ama Teresa, anaia Frantzisko, arreba/ahizpa Klara, frai Luis Villasante, on Jose Maria Arizmendiarrieta.
- sir Winston Churchill, lady Diana Spencer, lord Byron, sor Luisa Miserikordiakoa, don Pedro, doña Elvira, madame Lefebvre, frau Schmitz, herr Müller.
Letra larriz idazten dira izenaren aurretik joan ohi diren hauek:
Santu eta santekin doazenak: Done Eztebe, San Frantzisko, Santa Katalina... ;
Ezinbestekoa ez den arren, zahar-kutsuko testuetan edo testuinguru historikoetan modu markatu gisa ematen diren On, Musde, Murde eta Mosen tituluak: On Manuel Lekuona, On Kixote, Murde Etxepare, Musde Haritxabalet, Mosen Bernat Etxepare.
ZENBAITEN ARTEAN (2005). Onomastika. Gasteiz: Ikasmaterialen Aholku Batzordea (EIMA)-Eusko Jaurlaritza (29).
MUJIKA, Alfontso (2008). Letra larriak erabiltzeko irizpideak. Gasteiz: Ikasmaterialen Aholku Batzordea (EIMA)-Eusko Jaurlaritza (78).